چقدر زیباست

.
خوب باش و از تک تک جزئیات حیات لذت ببر و گاهی بخواه که نفهمی حوالی‌ات دارد چه می‌گذرد و در دل خیالات خوشی که در ذهنت ترسیم کرده‌ای غرق باش.
وقتی همه ترازو برداشته‌اند و دارند اندوه را اندازه می‌گیرند، تو پنجره را باز کن و ببین چه نسیم ملایمی می‌وزد! آسمان چقدر زیباست! حتی رهایی کبوترهایی که ناگزیر، به آشیانه بر می‌گردند و محکوم‌اند به وفاداری! کبوترانی که به حصارها دلبسته‌اند و آنقدر ریشه‌هاشان در قفس‌ها عمیق شده که قدری اوج می‌گیرند و بی‌اراده باز می‌گردند.
تو زیبایی‌ها را ببین و مهربانی‌ها را ببین و خوبی‌ها را ببین و نور را، حتی اگر به قدر روزنه‌ای نحیف باشد...
تصور کن تا ارتفاع شانه‌ در دریا افتاده‌ای و دو انتخاب بیشتر نداری؛ یا تمام سعی‌ات بر این باشد که سرت را هرطور شده بالای آب نگه داری تا به ساحلی امن برسی، یا سرت را زیر آب ببری که ببینی چقدر در آب فرو رفته‌ای و عمق دریا چقدر هست و تا به خودت بیایی و بخواهی سرت را بالا ببری، غرق شده‌باشی و برای هر اقدام دیگری، دیر باشد...
انتخاب با توست که راه بیفتی و دنبال دلخوشی‌هات بگردی، یا بنشینی و دانه‌های اندوهت را یکی یکی بشماری و از همه چیز عقب بمانی.